Cesarstwo Vendicare

VENDICARE



Ukształtowanie terenu:

Teren cesarstwa jest otoczony przez ogromne sięgające sklepienia góry, pełne ostrych jak brzytwy skał. Zarówno sam zamek, jak i miasto są umieszczone w dolinie między górami – totalna nizina, brak jakichkolwiek innych zniekształceń terenu. W tym cesarstwie nie ma słońca, nie ma wiatru oraz śpiewu malutkich ptaszków. Na sklepieniu widnieje kilka magicznie zawieszonych dusz skazańców, które płoną wiecznym błękitnym ogniem oświetlając teren.



Opis i Historia Cesarstwa

Piekło nigdy nie było stolicą ładu i porządku, tak więc niełatwo było o jakąkolwiek organizację czy hierarchię poza tą, o której decydowała siła demonów. Demony przez wiele milionów lat walczyły między sobą, tak naprawdę nie zważając na to co działo się na powierzchni świata – de facto zaniedbując swoje obowiązki siania zła i zniszczenia na świecie. Pewnego dnia w świecie podziemnym nastąpił potężny rozłam sił. Ze świata, w którym każdy sam sobie był bogiem, powstał świat który dzieliły setki granic. Każda granica oznaczała kolejny „klan”, który walczył z pozostałymi o dominację nad piekłem. Jednak pewien powszechnie znany demon o imieniu Servador jako jedyny pojmował, do czego prawdziwie zostały stworzone demony - do siania rozpaczy i zniszczenia na powierzchni. A co oni robili? Walczyli między sobą jak głupie zwierzęta, które nie miały pojęcia, co ze sobą zrobić. Początkowo demon miał problemy ze zjednoczeniem pod swymi rządami całej rasy. Z pomocą przyszedł mu jednak młodziutki, biały lisek o 9 dziewięciu ogonach, który podsunął mu sprytny pomysł. Wspólnie z liskiem Servador zebrał garstkę najsilniejszych demonów, pod pretekstem dania im kontroli nad krainą. Demony mocno przejechały się na zaufaniu innemu demonowi, kiedy okazało się, że ten, który obiecał im potęgę, odebrał im całą ich moc, by połączyć ją z mocą małego liska. Moment, w którym pod władzą demona znalazła się bestia tak potężna, jak niemalże wszystkie demony zebrane wspólnie był momentem, gdy Servador stał się kimś, kto siał postrach i szacunek – dzięki temu był w stanie sprowadzić organizację i „ład” w piekle. Oczywiście, lisek nie był też całkowicie bezinteresowny w tej całej „wymianie dóbr”, która nastąpiła między nim a aktualnym panem piekieł - demony obiecały sobie, że gdy pierwszy umrze, drugi przejmie tron. Servador nie spodziewał się jednak, że ten czas nastąpi chwilę po "koronacji'". Wybuchła pierwsza wojna rozpętana przez cesarstwo demonów, a ich władca padł na pierwszych liniach od strzał archaniołów, którzy byli ohydnie czyści i dumni. Wtedy cała piekielna armia spanikowała i poczęła uciekać do swojego ohydnego i zapleśniałego świata, do momentu, gdy na końcu swoich szeregów ujrzała wielkiego białego lisa o dziewięciu ogonach, które pokonywały anielskie wojska, niczym mrówki zmiatane miotłą. Widok ten napełnił demoniczną armię niezmiernym duchem walki i chęcią pomszczenia swojego poległego władcy. Pomimo tego, że wojna zakończyła się bez wyłonienia jednoznacznego zwycięzcy, piekielne szeregi ponownie otrzymały powód, by przeć naprzód. Po zakończeniu wojny lisi demon - otrzymał on imię Aramis - nie miał już tak wielkiej mocy jaką dysponował na początku, jednakże miał za swoimi plecami ogromną ilość popleczników. Gdy zmarł w tajemniczy sposób (być może zabity przez niechętnych jego stylowi rządzenia), władzę przejął jego syn Mithael. Młody królewicz miał własny pomysł na rządy - nieszczególnie zachwycały go plany ojca. Jako demon obdarzony wyjątkowo wojowniczą naturą, wiecznie toczył walki z Vallheris, Arvandorem i innymi cesarstwami stojącymi po stronie Dobra. Był znakomitym strategiem. Osobiście tworzył plany bitew oraz kampanii wojennych, co pomagało jego wojskom zwyciężyć. Zapisał się w historii cesarstwa jako nieco sprawiedliwszy władca niż Aramis. Pomimo licznych związków z kobietami (krążą nawet plotki, że udało mu się uwieść jedną z anielic) zmarł bezpotomnie.
Kolejnym władcą został Shellan - bliski współpracownik i przyjaciel Mithaela. Pochodził on z ludu, ale w wieku 20 lat wstąpił do armii demonicznej. Walczył we wszystkich wojnach, jakie toczyło Vendicare. Dzięki swoim dużym zdolnościom zdobył sobie wysoką rangę generała, pozycję i układy, co przyniosło mu władzę. Był szaleńczo odważny, jako ateista gardził bogami. Swego czasu odważył się nawet wyzwać Doraha na pojedynek, czego efektem była jego tragiczna śmierć i klątwa spoczywająca przez 30 lat na piekielnym państwie. Jego rządy, trwające wiele lat, były krwawe i okrutne dla poddanych, którzy często buntowali się przeciw woli władcy.
Po zabójstwie Shellana do władzy doszedł mądry arystokrata Kaoru. Jako wykształcony i mądry władca zdecydował się spisać prawa obecnie obowiązujące w Vendicare. To właśnie jemu przypisuje się autorstwo Kodeksu Praw. Za rządów Piątego wybuchła wojna z Arvandorem. Walki były krwawe i długie, ale przyniosły ogromne straty Arvandorowi, a zwycięstwo szło trop w trop za piekielnymi wojskami. Zginął w równie tajemniczy sposób jak jego poprzednicy, być może zabity lub otruty.
Jego następca - Kaishin - był to zdecydowany i twardy wojownik o silnej woli. Dzięki małżeństwu z księżniczką demonów, swojemu pochodzeniu ze starożytnego klanu oraz ogromnym zdolnościom w dziedzinie iluzji, budzącym podziw u innych zarówno szybko umocnił swoją pozycję, jak i zdobył tron. Wkrótce plątał się w długotrwały i wyniszczający konflikt - kolejny już - z Vallheris. Cesarstwo aniołów, choć zazwyczaj miało pokojowe intencje, tym razem odparło ataki demonów.  Zbudował Katedrę Piekielną, zburzoną za czasów jego poprzednika. Zginął w trakcie wojny, w trakcie obrony zamku Nexus, w której osobiście brał udział. Jego żona - Caitlinne - zrzekła się tronu, oddając go jedynemu synowi.
Niestety, ten jedyny syn, czyli Nathaniel, od początku nie miał zamiaru rządzić, a do objęcia tronu zmusiła go dopiero chęć zemsty. Rządził najkrócej chyba najłagodniej ze wszystkich cesarzy Vendicare; oprócz tego wzniósł świątynię Smoczej Bogini i wprowadził wiarę w Smoczych. Po dopełnieniu swej powinności zrezygnował z tronu i odszedł, a wkrótce uznano go za zmarłego i w tej sytuacji na tron musiał wstąpić jego kuzyn Vaesir. Vaesir doczekał się wkrótce z żoną Astaroth syna i córki; ów syn, znany potem jako Shirei, zasiada obecnie na tronie Vendicare u boku ukochanej Illivarry - córki Malcalena Akumy, księcia Thangaldaros, którego losy - tak jak Nathaniela - pozostają nieznane. Co więcej, na świecie jest już mały Belial, więc istnieje szansa, że nic nie zakłóci upragnionego pokoju w mrocznym cesarstwie...


Siedziba Cesarska

W samym centrum cesarstwa znajduje się ogromny pałac, którego majestat jak i groza przytłaczają demony niższych klas. Poniekąd wygląda nieco jak katedra, gdyż z przodu ma dwie boczne wieże z ostro zakończonymi dachami, a parę metrów nad bramą główną widnieje sporych rozmiarów witraż przedstawiający herb aktualnie panującego rodu. Cały pałac jest wykonany z ciemnego, lśniącego kamienia i ozdobiony wielką ilością mrożących krew w żyłach posągów, witraży oraz baldachimów. Po przekroczeniu bramy wejściowej oczom przybyszy ukazuje się ogromny hol – który w czasach pokoju robi również jako sala balowa – na którego końcu znajdują się pokaźne schody, prowadzące do kolejnych ozdobionych kamiennych wrót za którymi znajduje się sporych rozmiarów sala tronowa. Reszta części mieszkalnej znajduje się w wieżach, do których schody można znaleźć w holu wejściowym.



Opis Stolicy Vendicare i ich Obywatele

Miasto:  Jest to duża miejscowość, zamieszkana przez różnorakiego typu rodziny demoniczne. Ot, po prostu zbiorowisko wszelkiego typu budynków, świątyń i kilku innych ciekawych zabytków. Można tu znaleźć także karczmy, w których można odprężyć się i odpocząć.
Mieszkańcy: Potępieni



Drzewo Genealogiczne Cesarzy i Opis Byłych Cesarzy

Drzewo Dziejów Cesarzy:





Poprzedni cesarze:

Servador - Założyciel Vendicare i Pierwszy Cesarz. Niestety nie miał potomstwa, dlatego też przygarnął Aramisa, który miał po jego śmierci zostać następcą tronu. Został jednak przez niego zamordowany krótko po objęciu tronu.

Aramis - po śmierci Servadora, którego zdradziecko zamordował, objął władzę. Sprawował swoje rządy okrutnie i bezlitośnie, ale zapamiętany został jako pogromca wrogów cesarstwa i znakomity wojownik. Budził ogólny postrach i nienawiść, dlatego też został - być może - usunięty z tronu przez syna, który pragnął władzy.

Mithael - syn Aramisa. Był znakomitym strategiem, to dzięki niemu Vendicare wygrywało wielkie wojny i zwyciężało w bitwach. Za jego czasów Cesarstwo toczyło nieprzerwanie różne konflikty z Aniołami, Elfami i innymi państwami. Rządził nieco lepiej niż jego ojciec, dlatego też jego imię w cesarstwie otaczane było czcią. Zmarł bezpotomnie.

Shellan - bezlitosny zabójca, objął władzę po kilku latach od śmierci Mithaela. Pochodził z ludu, ale dostał się do armii demonów i zdobył tam, dzięki odwadze, rangę generała. Nie obdarzał szczególnym szacunkiem bogów, rządził krwawo, a swoich przeciwników eliminował w okrutny sposób. Swego czasu odważył się nawet wyzwać Doraha na pojedynek, w którym jednak zginął tragicznie, a na Vendicare przez krótki czas spoczywała klątwa. Rządził najdłużej ze wszystkich cesarzy.

Kaoru -pochodził z arystokracji. Jego rządy odznaczają się długim i krwawym konfliktem z Arvandorem. Za jego sprawą w cesarstwie tym doszło kiedyś do krwawej masakry ludności. Potrafił jednak obronić Vendicare przed napaścią Vallheris i rządził dość sprawiedliwie. To on stworzył prawa obowiązujące obecnie w państwie demonów. Przypisuje mu się spisanie Kodeksu Praw Vendicare.  Zginął, zabity przez nieznanego sprawcę.

Kaishin - zdobył władzę dzięki swemu pochodzeniu ze starożytnego klanu oraz wyjątkowym zdolnościom w dziedzinie iluzji i zabijania, budzącym podziw u innych demonów. Rządził długo, ale odznaczył się między innymi rozbudową Katedry Piekielnej, modernizacją armii oraz stworzeniem tajemniczych artefaktów, zapewniających pomyślność i bezpieczeństwo jego ziemiom. Legenda mówi, że to on stworzył ostatnią komnatę w Tajnej Bibliotece - Komnatę Północnego Płomienia. Zginął w trakcie wojny z Vallheris.

Nathaniel - do władzy doszedł na bardzo krótko, zaraz po śmierci żony i dziecka. Wykorzystał tron, by dopuścić się zemsty na swoich wrogach. Gdy tego dokonał, po pół roku zrzekł się tronu i odszedł nie wiadomo dokąd. Jego losy są nieznane; pozostawił po sobie piękną posiadłość w Kreinshaven, której nikt już nie odwiedza. Był gorliwym wyznawcą Smoczych Bogów.

Vaesir - kuzyn Nathaniela ze strony ojca. Objął władzę po abdykacji krewniaka, a jego pierwszym krokiem po koronacji było poślubienie Astaroth von Draelis i podjęcie starań o następców, co miało zabezpieczyć tron (szczególnie po śmierci cesarzowej-matki i z uwagi na to, że gdyby Vaesirowi coś się stało, trzeba byłoby albo wybrać następcę spośród dowódców, albo odszukać Nathaniela, a tego ostatniego nie chciał robić). Nakazał wznieść Katedrę Astaroth i świątynię Smoczej Bogini, której czcicielem był uważany za zmarłego Nathaniel, aby oddać hołd członkom swojej rodziny. Zginął w czasie wojny z Morgothem.


Obecni władcy i Rodzina Cesarska

Rodzina Cesarska:
Shirei von Reichs - obecny cesarz
Illivarra von Reichs (Vi Draak)- cesarzowa
Belial von Reichs - następca tronu, syn Illivarry i Shireia
Hekate on Reichs - siostra cesarza
Astaroth von Reichs - matka-cesarzowa, zastępczyni syna




Władza i Kodeks Panowania

Władza: Wszelka władza należy tylko i wyłącznie do Cesarza, który aktualnie jest u tronu. Nikt nie jest w stanie się sprzeciwić woli rządzącego, gdyż jest całkowicie świadomy tego, że zostanie pozbawiony głowy na publicznej egzekucji, które wykonuje się dosyć często, czasami nawet tylko dla przykładu.

Prawa Panowania: Władza w królestwie przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Gdy nie ma bezpośredniego spadkobiercy berła cesarskiego, władca sam wybiera następcę ze swoich najbardziej zaufanych „ludzi”. W wyjątkowych przypadkach władzę przejmuje Rada Starszych.

Polityka w Vendicare

System Władzy: Monarchia dziedziczna

Armia: Liczebność wynosi obecnie 4 mln. Jednak większość to zwyczajne mięso armatnie, które tworzy drogę dla silniejszych oddziałów. Opiera się na technice tzw. "smoczego uderzenia".

Technologia militarna:

-Cerbery - Piekielne psy, strażnicy piekieł... Legenda mówi, iż istniał tylko jeden, ale tak naprawdę jest ich znacznie więcej. Osiągają do 2 metrów wysokości i posiadają od dwóch do trzech głów.

-Goblinus - Nazwa pochodzi od znanych i bardzo słabych stworzeń o nazwie gobliny. Sformowane z nich oddziały to wspomniane wcześniej mięso armatnie.

-Piekielne bestie - Oddział ciężko uzbrojonych wojowników, świetnie przeszkolonych w walce za pomocą płonących broni.

Magowie Podziemia - Magowie specjalizujący się w magii przywołania, ognia lub ziemi.

Stosunki Polityczne:

Stosunki Dobre	Stosunki Neutralne	Stosunki Złe
Aerdwan	Denaria	Vallheris, Arvandor, Atlantis

Religia: Wiara w bogów nie tyle koliduje z samym istnieniem demonów, co po prostu nie bardzo jest im na rękę. Oddają jednak cześć Wielkiej Trójcy - Dorahowi, Kasihowi i Roh. Czczą również Smoczych Bogów, których obdarzają ogromnym szacunkiem.

Język: Demony posługują się panującym ogólnie w świecie językiem, co jest dla nich o wiele bardziej wygodne niż korzystanie co chwilę z innego. Są jednak posiadaczami kilku specyficznych zwrotów i nazw, których używają tylko w swoim ojczystym języku:
~ Imperito – Jest to słowo które wymawiane jest z największym szacunkiem i bojaźnią, określa cesarza
~ Syaitan – Kolejne słowo wypowiadane z wielkim szacunkiem, tym razem określające Smoczą Boginię
~ Selamat Datang – Powitanie w narzeczu demonów
~ Mistrieħ fil-paċi – Ostatnie pożegnanie, często używane przy honorowaniu zmarłych



Gospodarka w Vendicare

Handel: Prowadzi się go z Aerdwanem i Thangaldaros.

Stan skarbca: 4 500 400 florenów